Delft op Zondag: “Enorm of piepklein- Reurings Precisie Plaatwerk kan het”

Aan tafel zitten Linda van de administratie, Ritchie, kanter, Leon, pruductieleider en Dylan, lasser. Zij vormen een dwarsdoorsnede van het bedrijf. De sfeer is goed. Er wordt veel gelachen, de kantine is heel sfeervol ingericht. Dat is belangrijk, want iedere dag komen alle medewerkers hier bij elkaar om te lunchen. In totaal zijn ze met zo’n vijftien mensen. ‘Het is niet alleen gezellig om elkaar dagelijks te spreken,’ legt Dylan uit, ‘maar we hebben elkaar echt nodig hier. Eén product gaat meestal langs verschillende collega’s, dus je moet elkaars manier van werken goed kennen. Zo maak je het elkaar en jezelf gemakkelijker.’ Ze hebben klanten van de tuinbouw tot de medische industrie en alles wat ertussenin zit, vertelt Leon. Alles wat met het bewerken van staal te maken heeft, is bij Reurings in goede handen. Het leukst vindt hij het ontwerpen van prototypes. ‘Dat is het meest creatief.’

Zo weet iedereen iets in zijn werkzaamheden te benoemen dat hem het meest bevalt. Ritchie: ‘Wat eigenlijk niet kan, maken wij hier mogelijk. Daardoor moet je steeds nieuwe oplossingen verzinnen. Het is nooit eentonig.’ Dylan: ‘Ik ben van huis uit lasser, maar we worden hier aangemoedigd om er ten minste een andere discipline bij te leren. Zo kun je in noodgevallen altijd voor elkaar inspringen. Je ontwikkelt je bij Reurings constant.’ Linda waardeert het, naast de veelzijdigheid, vooral dat ze veel vrijheid en vertrouwen krijgt. ‘Ik ben er nog maar bij sinds maart,’ zegt ze, ‘maar ik voel me al helemaal thuis. ‘Dat het nogal een mannenwereld is, deert haar niet. Hiervoor werkte ze bij een transportbedrijf, dat waren ook voornamelijk heren. Nouja, heren… ‘Ze zijn hier iets tactvoller, zal ik maar zeggen’, grinnikt Linda. Daar wordt instemmend bij geknikt. Reurings is een heel sociaal bedrijf. ‘Ik kan me niet heugen dat ik ergens heb gewerkt waar ze zo attent waren’, is de algemene stemming. Voorbeelden te over: de uitgebreide Sinterklaasvieringen, waarbij natuurlijk alle kinderen en partners aanwezig zijn, het cadeautje dat alvast gegeven werd voor het kindje dat Dylan gaat krijgen. Ook Ritchie heeft een sprekend verhaal: ‘Ik werkte hier nog maar net, toen ik een zware beenbreuk opliep. Ik ben wel een jaar uit de roulatie geweest. Daar deed de directie nooit lastig over, ik werd gesteund door de familie Reurings en het hele team.’

2021 was een raar jaar. Leon: ‘De staalprijzen gingen door het dak, ze zijn wel verdubbeld. Daardoor heeft het werk in het begin wel een beetje stilgestaan. Maar onze klanten zijn creatief. Normaal gesproken stuurden ze bijvoorbeeld een monteur mee met de machines die wij voor ze maken. Dat mocht nu niet, dus ze maakten een instructievideo waarin ze uitlegden hoe het apparaat werkt. Dat was niet alleen noodzakelijk, maar toevallig ook kostenbesparend, waardoor ze toch bij ons konden blijven bestellen.’ Echt rustig hebben ze het nog niet gehad, het was juist een druk jaar. Wat Reurings maakt is zo specifiek, de klanten kunnen het nergens anders krijgen. Bovendien is staal bij iedereen duur, dus wat dat betreft is er geen concurrentie.

De opdrachten kwamen wel wat onregelmatiger binnen dan andere jaren. Er moest dus wel eens overgewerkt worden. Vervelend? ‘Soms wel, vooral in het begin van het jaar. Maar het is toch je inkomen. We zijn blij dat er werk is. Bovendien wordt er hier Zo goed voor je gezorgd, je hebt het met liefde voor dit bedrijf over.’ Een enkele keer schakelden ze uitzendkrachten in. ‘Niets ten nadele van die mensen,’ stelt Leon, ‘maar dat is niet ideaal. Wat wij hier doen is zo specifiek, mensen moeten hier vrij lang ingewerkt worden. En daar heb je eigenlijk geen tijd voor als het zo druk is. We lopen liever zelf een stapje harder.’

Regelmatig zijn er klanten met een grote klus. Het afgelopen jaar heeft Reurlings bijvoorbeeld een enorm aantal oplaadpalen voor auto’s gefabriceerd. Ritchie en Linda leggen uit: ‘Dan heb je het een tijd heel druk, en dan houdt dat op. Maar je kunt erop wachten dat iemand dan een aanpassing verzint op het eerste product, en dat je daar dan opnieuw veel werk aan hebt.’

In korte tijd is het team deels vernieuwd. Er gingen mensen part-time werken vanwege gezinsuitbreiding, er is een meneer met pensioen gegaan. Die iets veranderde samenstelling is verfrissend. Mensen brengen soms interessante ideeën mee vanuit andere bedrijven, of vanuit hun opleiding. Ook nieuw was de fiberlaser. Een enorm apparaat, waarmee in grote platen snel uitsnedes gemaakt kunnen worden. Door een raampje kun je precies zien hoe dat gaat, en het digitale station dat erbij hoort, houdt bij hoe ver het proces gevorderd is. Dat was een enorme investering. ledere vijf tot tien jaar moet je zoiets vernieuwen, omdat de techniek dan weer zo gevorderd is, dat er een beter apparaat bestaat. ‘Aad weet goed in te schatten wat er nodig is. Hij investeert in cursussen en opleidingen zodat we alles goed kunnen bedienen. Hij luistert ook goed naar wat wij nodig hebben.’ Heel ver vooruit kunnen de medewerkers niet kijken. ‘Weken tot maanden. De werkvoorbereiding maakt een inschatting van hoeveel tijd een bepaalde klus kost, Linda plant dat in, en dan weten we steeds voor een paar weken vooruit wat ons te doen staat. Maar zodra er een nieuwe opdracht komt, wordt die planning per dag uitgebreid of aangepast.’ Over de toekomst kunnen ze dus niet veel zeggen. ‘Ik hoop dat Corona overgaat,’ verzucht Leon, ‘we willen wel weer eens een reisje maken.’ Toen het nog mocht, hebben ze al eens Rome bezocht, en Istanbul. De Formule 1 dit jaar was helaas te duur. Etentjes rond Kerstmis doen ze met alle aanhang, maar de reizen worden gemaakt met alleen het personeel. Goed voor de collegialiteit. Na de rondleiding door het machinepark komt Aad Reurings ons tegemoet.

‘En?’ vraagt hij. ‘Hebben ze geklaagd?’ Nee Aad, je mensen hebben niets dan lof voor jou en je manier van werken. ‘Fijn. Ik ben ook hartstikke trots op ze.’

Bron: Delft op Zondag